Isang Editoryal tungkol sa Kurapsiyon

Problemang Kurapsiyon

Times New Roman /12

Ika- 21 ng Setyembre, 2015

Juliet A. Origenes

Kurapsiyon, problemang seryoso’t nakaaalerto

Isa sa matinding problemang kinakaharap ng bansang Pilipinas ay ang kurapsiyon. Ang kurapsiyon ay isang sistema na kung saan ang pondo o perang nararapat na ibahagi sa mga tao ay napupunta lamang sa mga bulsa ng mga tiwaling opisyal ng gobyerno. Ang mga paraan ng kurapsiyon na nangyayari sa bansa ay ang pagnanakaw ng pondo, paglustay ng salapi, panunuhol at maging ang mga kasunduan sa likod ng mga mamamayan. Ang pulitika ang ugat ng kurapsiyon. Sa katotohang nauukol sa mundo ng pulitika ay sa halip na pagbabago ang pagtuunan ng pansin ay ito ang naging hudyat sa pag-usbong ng mga kurakot na opisyales ng pamahalaan.

Hindi maipagkakaila na ang ganitong problema ay nakakaalerto’t nakakaalarma. Bilang isang mamamayang Pilipino dapat lang na malaman natin kung saan naapupunta ang pondong karapat-dapat na maibahagi sa atin dahil isa ito sa mga dahilan kung bakit mayroong kakulangan sa pampublikong pasilidad kagaya nalang ng mga kagamitan sa mga ospital at maging sa mga pampublikong paaralan. Dahil kung iisipin nating mabuti isa  ito sa mga dahilan kung bakit nabibilang tayo sa mga bansang mahihirap.

Sa katunayan, ayon sa World Bank ang 40% ng pondo ng gobyerno ay napupunta lamang sa mga bulsa ng mga tiwaling mga opisyal ng bansa. Sa aking pananaliksik, ayon sa Ombudsman’s Finance and Management Information Office, ang kabuuang 3,852 kaso ng kurapsiyon ay inihain laban sa mga opisyal ng lokal na pamahalaan sa taong 2011. Sa mga ito, ang 633 ay inihain sa Luzon, 600 sa Visayas at 544 sa Mindano.

Ang Philippine National Police (PNP) ang pumapangalawa sa dami ng mga kasong inihain laban dito at kabilang din ang mga sumusunod na kagawaran: Kagawaran ng Edukasyon (562 kaso), Philippine Information Agency (490 kaso), Kawanihan ng Rentas Internas (416 kaso), Sandatahang Lakas ng Pilipinas (304 kaso), Kawanihan ng Adwana (177 kaso), Kagawaran ng Kapaligiran at Likas na Yaman (155 kaso), Kagawaran ng Kagalingang Panlipunan at Pagpapaunlad (148 kaso), Kagawaran ng Katarungan (98 kaso). Noong 2012, ang Pilipinas ay may ranggong 105 na may 3.4 Consumer Price Index sa talaan ng Transparency International na rumaranggo ng 176 mga bansa at teritoryo batay sa kung gaano silang katiwali ang mga opisyal ayon sa publikong sektor. Ang Pilipinas ay kahanay na ng mga bansang Algeria, Armenia, Bolivia, Gambia, Kosovo, Mali, at Mexico.

Ang kurapsiyon ay maituturing na sakit ng lipunan. Sa halip na ang mga pondo ay ibinabahagi sa mga mamamayan ay hindi ito naibibigay dahil ibinubulsa lang ng mga tiwaling opisyal. Kamakailan lang ay nahuli ng mga awtoridad si Janet Lim-Napoles na tinaguriang utak ng Pork Barrel Scam. Alinsunod dito ang pagdakip at pagkakulong ng tatlong senador na sina Bong Revilla, Jinggoy Estrada at Juan Ponce Enrile sa kasong pandarambong. Bakit parang nagkaiba nag ikot ng mundo ng pulitika? Sa halip na layunin ng mga itinakdang opisyales ng pamahalaan ang iahon ang Pilipinas tungo sa kaunlaran ay bakit parang ang iilan sa kanila’y iniuudyok tayo sa kahirapan?

Bilang isang mamamayang Pilipino ay napagtanto ko sa aking sarili na hindi lang sila ang dahilan n gating kahirapan. Tayo mismo ay mayroong ginagampanang isang malaking responsibilidad upang masugpo ang problemang ito. Kailangan nating isaisip na nasa atin ang kapangyarihan. Tayo ang pamahalaan kaya nararapat lang na siyasatin nating mabuti ang karapat-dapat na iluklok sa puwesto. Dahil ito ay isang problemang nakakaalerto nararapat lang na mgakaroon tayo ng solusyong epektibo. Ito ay nangangailangan ng sanib-puwersa ng mga mamamayan at ng mga opisyal. Simulan na natin ngayon at makakamit din natin ang pag-unlad at pagbabagong ating inaasam-asam. Tayo ang simula ng pagbabago!